Dünyanın en büyük yerli kedileri

Kediler - zarafetin ve bağımsızlığın somutlaştırılması. Gönüllü güzellikler insanları nezaketleriyle mutlu ederek ölümcül pençeleri gizler. Yaklaşık 10 bin yıl boyunca kedi, kendisine eşlik ediyor, arkadaşı ve kemirgenlerden ve kötü ruhlardan gelen savunucusu olarak eşlik ediyor. Yüzyıllar boyunca, yaklaşık 200 kg yerli kedi yetiştirildi, bunların arasında 1,5 kg ağırlığa sahip minyatür yaratıklar ve ağırlığı 13 kg ve daha fazlasına ulaşan gerçek devler var.

Tüm kediler, büyük ve küçük alt familyalara bölünmüş olan kedi ailesinin bir parçasıdır. Büyük kediler gibi ünlü avcıları içerir:

• aslanlar;
• kaplanlar;
• leoparlar;
• jaguarlar;
• kar leoparı

Evin maşası bir orman kedisinin alt türü olan küçük bir kedi alt grubundan oluşuyor. Yerli kedilerin büyüklüğü farklı değildir. Ortalama olarak, yetişkin bir kedinin ağırlığı 3 ila 6 kg arasında değişmektedir ve kuyruğu olan vücudun uzunluğu yaklaşık 90 cm'dir: Kediler, çoğu hayvana kıyasla en gelişmiş duyu organlarına sahiptir. Geliştirilmiş işitme, görme, koku, inatçı pençeler ve bir avcı için ideal olan çene yapısı mükemmel bir avcı olarak küçük sevimli bir hayvandan yapılmıştır.

Kedinin tek başına avlanmayı tercih etmesine rağmen, sesleri, vücut hareketlerini ve feromonları kullanarak diğer insanlarla nasıl iletişim kuracağını biliyor. Kedinin ürettiği sesler çok geniştir ve hayvan onları “kuyruk”, çoğu zaman kuyruk, pençeler veya kafa hareketleriyle eşlik eden duyguları ifade etmek için kullanır.

Bir insanın yanında uzun süredir yaşayan bir kedi, bağımsız olarak hayatta kalma yeteneğini koruyarak, ona tamamen bağımlı hale gelmedi. Fakat aynı zamanda, ideal ve eşli, yumuşak ve şefkatli bir arkadaş. Kedinin sahibinin ağrılı yerini belirleyebildiği ve iyileşebileceği, üzerine ya da ağrı kaynağının yanında yer alabildiğine inanılmaktadır. Bir hayvanın ipeksi tüylerini okşayarak sinir tahrişini hafifletir ve ruh üzerinde sakinleştirici bir etkisi vardır.

Hayvanın küçük boyutu küçük dairelerde bile kalabilir, ancak son yıllarda büyük boyutlu kedilerin modası ivme kazanıyor. Giderek artan bir şekilde, kedi sevenler dikkatlerini orta büyüklükte bir köpeğe benzeyen ırklara yöneltiyorlar.

Uzun süreli üreme sürecinde, büyük kedileri önemli boyutlara ulaşan yaklaşık 13 cins yetiştirildi. Bir erkeğin yanında yaşayan kedi devleri listesinin başında bir savana kedisi var.

Savannah, yerli bir kediyi ve Afrika kıtası Serval'in bir sakini geçerek elde edilen egzotik bir güzelliktir. Cins, Amerika'da, geçen yüzyılın 80'li yıllarının başında, yetiştiriciler kendilerini orijinal vahşi renkte bir hayvan alma görevini yerine getirirken yumuşak bir karaktere sahip olarak yetiştirdiler.

Cinsin temeli, vahşi servaldı ve evcil kedilerin bu türleriydi:

• Mısır Mau;
• Stenografi oryantal;
• Ocicat;
• Bengalce.

İlk Savannah yavru kedileri 1986 ilkbaharında doğdu ve bir süre sonra cins standartları geliştirildi. Resmen, savana, XXI yüzyılın başlarında ırkların listesine eklendi. Türleri kurtarmak için, sadece serval ve savan veya aynı cins kedilerin geçmesine izin verilir.

Yetişkin bir kedinin soluklardaki yüksekliği 0.4 m'ye ulaşır ve ağırlık yaklaşık 15 kg olabilir. Yetişkin bir yavru kedi yavrularının maksimum büyüklüğü üç yıla ulaşır, kediler kedilerden biraz daha küçüktür. Savanın gövdesi oval, boyun uzatılmış, bacaklar uzun ve saçları kalın ve lekelerle kaplanmış. Yuvarlak yüzünde, sarı-altın veya yeşilimsi irisin bulunduğu iri gözler vardır. Yuvarlatılmış uçlu düzgün boyutta tüylü kulaklar, zarif kafanın üzerine yerleştirilmiştir.

Savannah sahip Sakin doğa ve köpek sahibine sadakat. Bu türün kedileri, diğer evcil hayvanlara karşı yüksek zeka ve samimiyeti ile ayırt edilir. Aktif hayvanlar temiz havada yürümeyi severler, sudan korkmazlar ve dairede çok fazla alana ihtiyaç duyarlar.

Kediler gibi renkler ile karakterize edilir:

• kahve;
• çikolata;
• altın;
• gümüş;
• tarçınlı tekir veya tarçın (bu, daha sıcak kırmızı bir tonla kahverengi çikolatadan daha hafif, yeni bir renktir; pembemsi-kahverengi renkte bir kedinin burun ve pençe yastıkları).

Hayvanın rengi, baz için alınmış kedi ırkına bağlıdır. Savananın bir özelliği, serval kanda önemli ölçüde azaldığı zaman, erkeklerin 4. kuşağa kadar steril olmalarıdır. İlk yavru kedi neslinde, servalın kan indeksi% 50'dir, ancak sonraki yavrularda art arda gelen her nesilde azaldığı için yarı yarıya azalacaktır.

Amerikan yerlilerinin Maine Coon cinsi veya Maine Coon kedisi, kuzeydoğu Amerikan eyaleti Maine'den gelmektedir. Sonuç, sert iklimin etkisiyle doğal bir cinsdi. Maine Coon'un ilk sözleri, XIX yüzyılın 70'li yılların başlarından kalmadır ve Maine'deki kedi cinslerinin listesi beşinci sıradadır. Resmi olarak, cins standartları sadece 1967'de kaydedildi ve yirmi yıl sonra cins popülerlik kazanmaya başladı.

Bu cins kediler kabul edilir en büyük yerli kedilerden biri. Hayvanın yüksekliği metrenin çeyreğinden 40 cm'nin biraz üstüne kadar değişebiliyor, kediler 6 ila 8 kg ağırlığında, kediler çok daha hafif - 3,5-5,5 kg, ancak salgılanmış bireyler bir buçuk kat daha ağır. Kuyruğu olmayan bir yetişkinin uzunluğu yaklaşık bir metredir ve tam uzunluğu 1.20 metredir, en uzun kedinin gövdesi 123 cm'ye ulaşmıştır.

Manx kedisinin yavru kedileri, arkadaşlarından çok daha büyük doğar. Çöpteki en küçük yavru kedi yaklaşık 80 g, normal yeni doğan bebekler ortalama 150 g ağırlığa sahipken, aynı zamanda kediler erken yaşta kedilerden çok daha küçüktür.

Maine-coons başlarında ve omuzlarında kısa, uzun ve yanlarda uzun saçlı ırklardır. Bazı kedilerin boynunun etrafında belirgin bir yaka vardır. Bu cins, pençelerin arasında karda yürümeyi kolaylaştıran uzun saç demeti ile karakterizedir. Kalın astar ve uzun saçları, ünlüler dona ve rüzgara karşı korur.

Safkan kediler için, saçların ve gözlerin doğal renklenmesine izin verilirken yapay renkler her yerde tanınmaz. Standartların ihlali, renkleri beyazdan farklı olan kedilerde mavi gözler veya farklı renklerde süsenlerdir. Çoğu zaman, Maine yünü, ülkemizde “vahşi” olarak bilinen kahverengi veya dumanlı tekirlerdir. Maine-coons yaklaşık 13 yıl yaşar ve mükemmel bir sağlığa sahiptir. Hastalıklardan, kalp, kaslar ve eklemlerin yanı sıra polikistik böbrek hastalığı ile ilgili genetik olarak belirlenen problemler de vardır.

Gıdada, rakun kedisi Bir şey olabilir.Diyetin meat 'in et olması ve yemeğin geri kalanının sebzeler, tahıllar, süt ürünleri ve deniz ürünleri, yumurtalar ve vitamin takviyeleri içermesi arzu edilir. Doğal yiyecek kullanırken bile yavru kedi diyetine vitamin eklemeyi unutmayın. Kuru yiyecek kullanmak mümkündür, ancak yalnızca uzun tüylü kediler için uygun olan lüks. Haftada iki veya üç kez konserve yiyecek verebilirsiniz.

Uralların ötesindeki XVI. Yüzyılda, Sibirya kedisinin ilk temsilcileri ortaya çıktı. Türün atalarının, Sibirya topraklarına tüccarlar ve yerleşimciler tarafından getirilen bir Buhara kedisi olduğuna inanılmaktadır. Rüzgar, don ve kar etkisiyle kediler, olumsuz hava koşullarından koruyan zengin bir astar ile kalın kürk geliştirdi.

Mükemmel bir avcının yarattığı orta büyüklükte, güçlü ve güçlü bir hayvan, sakin karakteri ile ayırt edilir. Sibirya kedileri harika aile adamlarıdır. Kedi yavaşça yavru kedileri önemser ve eğitimde ölü annenin yerini alabilir. Sibiryalılar için karakteristik daha iyi yavru sağkalım ve toplum bağlantıları sağlayan kararlı çiftler.

Bir kedinin ilk izlenimi pürüzsüz olmasıdır. İçindeki her şey yumuşak geçişli yuvarlak bir şekle sahiptir. Yuvarlatılmış yamuk kafası sağlam ve yuvarlak bir boyun üzerinde oturur ve namlu şeklinde bir gövdeye dönüşür. Yuvarlak büyük gözlerin biraz uzamış bir dış köşesi vardır. Küçük püsküller ile uçlarında geniş set yuvarlak kulaklar. Kalın yuvarlak kuyruk hafifçe uca doğru incelir. Pedler arasında yün tutamları bulunan büyük yuvarlak bacaklar derin karda akmaya yardımcı olur, hayvanın ağırlığına kolayca dayanır.

Yetişkin kedi ve kedilerin ağırlığı farklıdır: eski 6-7 kg ağırlığında olabilir, oysa dişiler biraz daha hafiftir - 3.5–7 kg. Ancak aralarında 10 kilogramdan fazla olabilen devler var. Uzun veya uzun saçların aşırı soğukta koruyan çift astarı vardır. Siberian'lerin temsilcileri doğal ceket renkleriyle nitelendirilirken, nadir, yapay olarak elde edilen renklere cins standartları tarafından izin verilmemektedir.

Her ne kadar kediler uzun saçlarla ayırt edilse de ancak, siberler hipoalerjenik olduklarından alerjisi olanlara önerilebilirler. Sibiryalılar yaşına kadar üreme işlevlerini sürdürerek on üç yaşına kadar yaşarlar. Cins doğanın doğal olduğundan, erken olgunluk ile karakterizedir. Her ne kadar Sibirya kedileri sadece beş yıl kadar olgunlaşsa da, ilk çöp, yarım yıllıkken verilebilir. Ancak en iyi kedi yavruları, bir buçuk ila altı yaş arası kedilerde elde edilir.

Sibiryalılar küçük çocuklar için kendilerine kendilerini çekmelerini ve acı veren duygularla sabırlı olmalarını sağlayan özel bir hoşgörüye sahiptir.

Norveç orman güzelliği Sibirya kedisine benzeyen karakter ve köken bakımından benzerdir. 16. yüzyılda Norveç'te tanıtılan Angora kedisi, zorlu şartlarda yaşamaya ve adapte olmuş, kalın bir astar ve su itici özelliklere sahip uzun düz koruyucu saçlar elde etmiştir.

İlk kez geçen yüzyılın 40'lı yıllarında bu cins hakkında konuşmaya başladılar, ancak eski gravürlere bakılırsa, Vikingler çok uzun süre Norveçlilere benzer kedileri tuttu ve cinsin atalarını mevcut yaşam alanlarına getirdiler. Resmi olarak, cins 1977'de felinologlar Norveç orman ırkının üç kuşak kedisinin varlığını doğrulayan belgeler sunarken bir sonraki FIFe toplantısında tanındı.Norveçlilerin Maine Coon kedilerinin öncüleri arasında olduğu yönünde öneriler var.

Bu cins kediler büyüktür, sudan korkmayan, farklı renkteki yarı uzun kalın saçları vardır. Üçgen kafa, vaşak gibi püsküllü geniş kulaklarla taçlandırılmıştır. Oval iri gözlü iris cinslerine göre standartlarda yün ceket ile uyumlu olmalıdır. Bu cinsin kedileri, bir "yaka", "sakal", "külot" ve ucu kedinin omuzlarına ulaşabilen, kabarık bir uzun kuyruk varlığı ile karakterize edilir.

Yetişkin kedilerin ağırlığı 10 kilograma ulaşabilir, ancak bu, yumuşak, geniş ayaklar nedeniyle pedlerin arasında yün tutamları nedeniyle serbestçe dolaşmalarını engellemez. Norveçli kadınlar akrabalarından biraz daha küçüktür. Norveç Ormanı, diğer cins kedilerin aksine baş aşağı inebilir ve geliştirilen güçlü pençeler sayesinde dikkat çekici bir fenerdir. Norveç Ormanı'ndaki yavru kediler Murka sağlıklı doğar ve beş yaşına kadar yetişkinliğe ulaşır.

Norveç karakteri Çocuklu aileler için ideal. Oynak, sabırlı, akıllı kedi, hijyen eğitimi ile ilgili büyük problemler yaratmadan evde yaşam kurallarını kolayca kabul eder. Sahiplerine çok bağlı, dikkat ve iletişim talep ediyor, ancak bazen yalnız oynayabilir.

Delinmesi ve diğer evcil hayvanlarla temas etmesi kolaydır, yüksek toleransta farklılık gösterir. Ancak yabancılar makul bir özen göstererek acelesi olmadığına güveniyorlar.

Ragamuffin ya da yırtık pırtık - daha fazla seçenek renk elde etmek için ragdollleri yerli yabancı kedilerle geçerek yetiştirilen bir kedi cinsi. Bu cinsin ilk kedileri 1994 yılında dünyaya tanıtıldı. Kedinin uzun kaslı gövdesi, pedleri arasında görünür yün tutamları olan büyük yuvarlak bacaklı, orta uzunlukta güçlü bacaklara dayanır. Kuyruk bütün kedi gibi uzun ve çok kabarık. Kat uzun, kalın ve dokunuşlu ipeksi.

Kedilerin ağırlığı yaklaşık 10 kg'a ulaşabilir, ancak aynı zamanda aktif ve eğlenceli kalırlar.. Renk, renk noktası dışında herhangi bir olabilir. Kedilerin doğası çok uygun. Oynak, kolayca her koşulda uyum ve sahiplerinin elinde oturmak için seviyorum. Cinsin bir özelliği avlanma içgüdülerinin tam olmamasıdır, bu yüzden tehlike durumunda saklanmaya, direnmeye çalışmaz. Ama genel olarak O akıllı bir kedi, eğitmek kolay ve herhangi bir evcil hayvan ile birlikte almak mümkün.

Ragabanın bakımında özel bir zorluk yoktur. Kalın tüyleri sadece zengin bir yakayla dikkatlice taramak ve beslenirken kedinin midesinde yün topaklarından kurtulmaya yardımcı olacak özel katkı maddeleri sunmak gerekir.

Ragdoll kedileri ragaffinlerin atalarıdır ve onlardan sadece renklerinde farklıdır. Kedi adını aldı tamamen sahibinin elinde rahatlamak için, bir bez bebek gibi asılı (bu tam olarak "Bezdoll" kelimesi İngilizce'den çevirir).

Breed yazar Anne Baker Farsça bir kedi yetiştiricisidir. Cinsi yaratırken, bireyler bu türü karakterize eden sakin ve yumuşak bir karaktere sahipti.

Bu cins kediler, oldukça kalın, uzun, kalın akan saçlı, neredeyse astarsız olan. Baştaki kısa tüyler yemyeşil bir yakama dönüşür ve tüm vücuda yayılır ve kabarık uzun bir kuyruğa dönüşür. İzin verilen renkler:

• mavi;
• leylak;
• çikolata;
• koyu gri renkli nokta;
• bicolor;
• da geçmektedir.

Uçlarında karakteristik püsküllere sahip geniş ayarlanmış yuvarlak kulaklara sahip kama şeklindeki başlık, mavi renkli geniş oval gözlerle dekore edilmiştir. Ragdoll "arama kartı" dırlar.Yavru kediler dört yıl olgunlaşır. Yetişkin erkekler 7 ila 10 kilo ağırlığındayken, dişiler ağırlık olarak üçte bir oranında daha azdır. Oynak karaktere rağmen, kedi oynarken pençelerini asla serbest bırakmaz.

Britanya ile ilgili stenografi kediler ve onların uzun saçlı akrabaları da büyük kedi ırklarına aittir. İngilizler doğada aşırı derecede bağımsızdır, herhangi bir nedenle, oldukça agresif bir şekilde savunabilecekleri kendi fikirleri vardır. bu nedenle Gelecekteki hayvanlarla ilişki kurmada önemli bir adım onun yetiştirilmesidir.

Üzerinde büyük, geniş açık gözler ve yuvarlatılmış uçları olan küçük, alçak kulakların net bir şekilde görülebildiği sağlam, yuvarlak bir kedi. Kalın, yumuşak bir tüyü vardır. Yetişkinler 12 kg ağırlığa kadar çıkabilir, ancak bu kediler şişmanlığa yatkındır, bu nedenle evcil hayvanın diyetini izlemek son derece önemlidir.

İngiliz kediler sahip güçlü bağışıklık, ancak aynı zamanda soğuk algınlığına duyarlıbu nedenle, hayvanı düzenli olarak bir uzmanla muayene etmelisiniz. Bir kediye uygun şekilde özen gösterirseniz, 20 yıla kadar kolayca yaşayabilir, bu yüzden İngilizler uzun karaciğerlerin cinsine atıfta bulunur.

Uzun süredir bu türlerin sadece kısa saçlı bireyleri saf olarak kabul edildi. Ancak kedileri alma sürecinde, İngilizlerin yeni renkleri, yeni kuşakların uzun saçlardan sorumlu resesif bir gen aldığı Persler ve Somali kedileriyle geçti. İlk başta, uzun saçlı yavru kediler reddedildi, ancak daha sonra sevenler İngiliz kedisinin uzun tüylü cinsini tanıdı ve bugün her iki alt tür de eşit şartlarda var.

İngilizlerin kılı, özellikle mevsimleri değiştirirken dikkatli bakım gerektiren kalın bir astar ile pürüzsüzdür. Paltonun rengi herhangi biri olabilir, ancak en çok aranan İngiliz renkleridir:

• mavi;
• mavi-gri;
• siyah;
• mor;
• çikolata;
• tekir ve gümüş tekir farklı seçenekler.

İngiliz güzelliğinin gözlerinin irisinin en yaygın rengi - sarı bal. Ancak, mavi gözlü kediler olabilir, genellikle nokta renkli bireylerdir ve çinçilla mırıltılarında iris ayrıca lavanta veya zümrüt yeşili renkte olabilir.

XX yüzyılda, bir evcil hayvan almak için yola çıkan Amerikalı yetiştiriciler, orman vaşağı gibi görünüyor. Irk temeli yerli kedi ve kısa kuyruklu orman kedisi alındı. Uzun süredir, çalışma sonuç vermedi, geçen yüzyılın seksenine kadar bir yavru kedi elde etmek mümkün değildi, orman yırtıcılarına benzeyen renk ve görünüm. 1995 yılına kadar gerekli özellikleri sağlamlaştırmayı başardı ve cins TICA kayıt defterine girdi.

8 kg ağırlığa sahip olan oldukça büyük bir kedi, kalın kısa ya da yarı uzun (2 inç'e kadar) saçla kaplı, güçlü büyük pençelerin üzerinde duran büyük bir gövdeye sahiptir. Bir kedinin başı, vaşak benzeri yanıkları olan ters bir armut şekline sahiptir. Gözler derin ve yarı kapalı olarak ayarlanmış, bu yüzden görünümleri yumuşak üçgenlere benziyor. Karakteristik püsküller ile kulakların tepesinde. Özel bir detay, tıpkı vahşi bir adam gibi kısa bir kuyruk için göze çarpıyor.

Hayvanın ceketi, leopar renginin tüm tonlarında renklidir (Brown Spotted Tabby). Vahşi bir vaşağa benzeyen bir görünüme rağmen, bir peri bob veya kısa kuyruklu bir elf vardır. nazik itaatkar karakter ve özel bakım gerektirmez.

Kuzey Amerika'da, 20. yüzyılın 60'larında, Amerikan Bobtail veya Yankee Bob olarak adlandırılan kısa kuyruklu yeni bir büyük kedi türü geliştirmeye başladılar. Bu cinsin atası, Hint çekincelerinden birinde bulunan bir yavru kedi.Kedi, bir yüzyıldan fazla bir süredir insanların yanında yaşayan yerli kedilerin yerli türlerine aitti. Güzel renginden ve orjinal kısa kuyruğundan dolayı bebeğe dikkat ettik.

Zaten 70. yılda, cins için standartlar geliştirildi ve Yankee fasulyesi ayrı bir tür olarak kabul edildi. Şimdi tanınan Amerikan bobtail'in iki alt türü: kısa saçlı ve uzun saçlı. Oldukça sert kediler 7 kg ağırlığa kadar (dişiler önemli ölçüde daha az ağırlık alabilir) cinsinin atalarının kaynaklandığı farz edilen orman vaşağı gibi görünürler.

Büyük badem şeklindeki gözler derinlere yerleştirilmiş ve çok etkileyici bir görünüme sahip. Bobtail kuyruğu oldukça kısa olabilir, neredeyse yoktur veya biraz uzamış olabilir. Amerikan Bobtail'in kaban kısmı kalın astarlı, yumuşak ve ipeksi. Safkan bir kedi için farklı doğal renklere izin verilir, ancak vahşi tekir tercih edilir.

Her ne kadar kedi vahşi bir hayvana çok benzese de, onun karakteri sevgi dolu. Yerine ve kendisini seçen kişiye şiddetle bağlı ve aynı bölgede yaşayan tüm aile üyeleriyle ve evcil hayvanlarıyla dostça. Akıllı, zeki bir hayvanın tasmasını öğrenmesi ve sakinleştirmesi kolaydır.

Büyüklüğü ve aktif doğası nedeniyle Yankee fasulyesi en iyi özel evlerde veya büyük dairelerde tutulur, burada oyunlara yer verilir. Ancak, uyanmış av içgüdüsünden etkilenen, hayvanın kaçmadığını dikkatlice izlemeniz gerekir. Ayrıca, kabilelerle savaşması gerekse bile, kediler lider bir pozisyon almaya çalışıyorlar.

Çünkü cins vahşi bir hayvana dayanır. Yankee fasulyesi mükemmel bir sağlığa sahiptir. Tarak ve banyodan oluşan kedi bakımı kolaydır. Yankees, eğer onlarla ilgilenirseniz ve stresli durumlardan kaçınırsanız, 15 yıla kadar yaşayabilir. Bugün, Amerikan Bobtail, Amerika Birleşik Devletleri'nin gururu ve resmi kreşler yalnızca Amerika'da bulunuyor.

Geçen yüzyılın sonunda, kısa bir ponpon kuyruğu olan anakaraya Kuril Adaları'ndan yerli bir kedi tanıtıldı. Bu kedi Kurilian bobtail vaftiz edildi.

Hayvanın hafif bir kemerli kaslı bir gövdesi var ve yuvarlak ayaklarda güçlü bacaklar var. Büyük yamuk kafası, yuvarlak uçlu, geniş ayarlanmış, orta boyutlu kulaklarla taçlandırılmıştır. Burun hafif eğik, gözlerin kabuğun genel rengine uygun renkte bir iris var. Yetişkin bir erkeğin ağırlığı 9 kg'a ulaşabilir, kediler biraz daha ağırlaşır.

Kuril kedisinin doğal bir kökeni olduğundan, mükemmel sağlık ve genetik hastalık eksikliği ile karakterizedir. Bu cinsin ayırt edici bir özelliği, uzun tüylerle süslenmiş, tüylü bir top oluşturan 30 ila 80 mm kuyruktan küçük bir parça olmasıdır. Kuyruk belirtilen parametrelerden daha kısa veya daha uzun, 1991'de SSCB'de kabul edilen cins standartlarının ihlalidir.

Bugün, cinsin iki alt türü kayıtlıdır: yarı uzun saçlı ve kısa saçlı kediler. Kuril Bobtail'in ceketi zayıf, astarsız ipeksi. Rengi, mor, faun, akromelanik herhangi bir renk tonu çikolata hariç, birçok izin verilir. Adadaki mürverlerin karakteri köpeğe benzer. Sadık, bazı emirleri yerine getirebilir, hatta bazı şeyler getirebilir. Bir kedi tam güvenini yaşayabilecek en fazla iki kişiye bağlanır.

Kediler aktif, eğlencelidir ancak oldukça çelişkili bir karaktere sahiptir. Sudan hoşlanmadıkları için mükemmel fenerlerdir. Merakın bir yardımcısı değil, bir bilgi kaynağı olduğu söylenmesi Kuril Bobtails'e geliyor. Aktif olarak ve zevk aldıkları şey.

Cinsi korumak için Kuril'in diğer soy ağacıyla öfkelenmesi ve çok özel bireylerle örülmesi yasaktır. Ve anakaradaki soyağacı kendi çizgisine sahip olmayan cinsin yeni üyeleri için, Kuril Adaları'ndan ihraç edildiklerini onaylamak gerekir.

Sıradışı bir kedi su sevgisine sahip nezih bir Murka çok uzun zamandır bilinmektedir. Türkiye'de Ermeni Yaylaları'nda bulunan Van Gölü kıyısında bu türün temsilcileri var. İlk beyaz-kırmızı güzelliklerin Avrupa'dan, kampanyalarından dönen Haçlılar tarafından getirildiği varsayımı var.

Resmen, türün oluşumu geçen yüzyılın 60'larında, Van kedisinin ilk yavru üreticisi Laura Lushington'ın Türkiye'ye yaptığı geziden, şaşırtıcı karakter ve güzel renklere sahip birkaç yavru kedi getirdiği zaman başladı. Türlerin parametreleri, 1971 yılında cins kayıtlarına girildi.

Türk minibüsleri, büyük bir gövdenin kas yapısı ile dikdörtgen biçiminde, sakrara doğru sivrilerek ayrılır. Orta uzunlukta olan uzuvlar, aralarında yün tutamları bulunan pembe pedli geniş yuvarlak bacaklarda son bulur. Kama şeklindeki kafanın üzerinde orta büyüklükte kabarık kulaklar vardır. Soylu bir kedi için gözün irisine amber, bakır ve mavi izin verilir, ancak heterokromya da kabul edilebilir. Yetişkin bir kedinin gövdesinin pembe burundan kuyruğun ucuna kadar olan uzunluğu 1.2 m'ye ulaşır ve ağırlık 6 - 9 kg arasındadır. Kedi yavruları, gözle görülür şekilde daha küçük ve ağırlık olarak üçüncü bir çakmaktır.

Hamamın yarı uzunluğunda ipeksi yün, bir astar içermez veya çok nadir görülür, bu da hızlı kuruma için çok uygundur. Kaplamanın klasik rengi beyaz, orta uzunlukta kırmızı veya krem ​​kuyruklu. Küçük lekelere izin verilir. Ek olarak, kırmızı yerine siyah, mavi veya kaplumbağa bulunduğunda renklere izin verilir. Renkli noktalar, başın veya arkasının sağ omuz kanadı bölgesinde bulunabilir ve kabarık bir kuyruk da boyanmalıdır.

Evcil hayvanınızın kabarıklığı sadece yaşla birlikte artıyor, ancak astarın yetersizliği nedeniyle tımar ile ilgili bir problem yoktur. Ayrıca, kedinin ceketinin su itici özellikleri, kirin basitçe güzel purr'a yapışmamasına neden olur. Safkan bir kedinin karakteri oldukça bağımsızdır, ancak aynı zamanda samimi ve enerjiktir. Hayvan iletişimi sever, evcil hayvanlarla uzun süre konuşabilir ve ihtiyaçlarını açıkça ifade edebilir. Minibüsler tüm aile bireyleriyle iyi huylu bir şekilde ilişkilidir, ancak duygusal olarak en çok bir kişiye bağlanırlar.

Büyük bir kedinin eğlenceli doğası nedeniyle, küçük dairelerde saklamak için uygun değildir. Oyunlar ve hareketler için çok fazla alana ihtiyacı var. Kedi yürümeyi sever, sakince tasma ve koşum takımı anlamına gelir. Özel bir evde, kışın bile rahatça koşabileceği bir kuşhaneyi izole edebilir. Türk hamamının ayırt edici bir özelliği suya olan aşkı. Kediler yüzmeyi, yüzmeyi veya suda yatmayı sever. Musluktan akan suyun damlasını izlemeyi severler. Evde, Vanlar sığ suda oynamaktan zevk aldı ve avlandı.

Mavi-gri stenografi güzellik chartreuse, kartezyen düzenine ait manastırlardan dünyayı dolaşmaya başlayan Fransız kanlı bir kedidir. Fransa'daki Chartreuse dağlarında bulunurlar. Chartreuse sıradağlarına ait, "Gri kedilerin dağı" adı verilen dağlardan biri hala onu taşıyor.

Güçlü bir çömelme fiziğine sahip orta büyüklükteki kediler, XVI. Yüzyılın ortalarında manastırlarda yaşardı. Başlangıçta, Kartezyen kedilerin yeşil gözleri vardı, ancak üreme ve cins tanıma sürecinde, bal renginde gözleri olan bireyler yetiştirildi. Kedinin bu özelliği genetik olarak sabitlenmiştir ve günümüz kedileri, koruyucu saçlara, gri-mavi ve koyu sarı gözlere eşit uzunlukta kalınlığında kalın astarlı, pürüzsüz, parlak bir kaplamalı olmalıdır. Yetişkin kedilerin ağırlığı yaklaşık 7 kg'dır, kediler 5 kilograma ulaşır.

Kedinin doğası, ilk yaşam alanlarının bulunduğu yere karşılık gelir. Sakin, biraz konuşkan mırıltı, manastırın huzurunu bozmayan sessiz bir sese sahip. Hafif kibirli görünümleri, iyi huylu, dengeli mizaç ile uyuşmuyor. Kedinin bağımsız yapısı, insanları evcil hayvanlarını uzun süre yalnız bırakmak zorunda bırakan insanların tutmasına izin verir. Chartreuse karakteristik hareketlerin derecesi ve yavaşlığı onların olmalarını engellemez başarılı avcılar.

Chartreuse doğal olarak elde edilen oldukça eski bir kedi cinsi olduğundan, bu türün bireyleri övünebilir mükemmel sağlık ve genetik anormallik eksikliği.

Büyük yerli kedilerin bir başka temsilcisi ise chawzi (hausi). Yapay yollarla elde edilen nispeten genç cins. Bir yabani hayvana benzeyen bir hayvan elde etmek için, bir Habeş kedisi bir yabani kamış kedisi ile geçilmiştir. Elde edilen yavrular ve yeni bir türe neden oldu. Fakat genetik olarak cins sabit değildir ve sürdürülmesi için sürekli taze kan infüzyonunu gerektirir.

Hausi temsilcilerinin büyük bacaklı uzun bacaklarda dinlenerek güçlü bir kas yapısı vardır. Küçük baş, püsküllü büyük kulaklarla taçlandırılmıştır. Badem şeklindeki gözlerin altın veya yeşilimsi irisleri vardır. Chausi yünü sadece kısa, yoğun ve üç renklendirme seçeneğine sahip olabilir:

• siyah kene tekir;
• gümüş bilet-tabbie;
• tekir.

İlk iki seçenek, cinsin vahşi atası için en doğal olanıdır.

İlk neslin yavru kedileri daha çok kamış kedisine benziyor ve apartman daireleri için uygun değil. Çok hareketli, ellerinde oturmaktan hiç hoşlanmıyorlar, eğer bir şey onlara uymuyorsa saldırganlık gösterebilirler. Oynarken, chauzi oldukça yükseğe zıplayabilir, bu yüzden bu cinsin kedilerini tutmak için büyük bir kuş kafesi inşa etmelisiniz ki böylece eğlenecekleri yerlere sahipler.

İkinci nesil yavru kediler zaten biraz daha sakin. Yetişkin kediler 10 kg veya daha fazla kilo alabilir, bu da iyi avcı olmalarını, neşeli ve eğlenceli olmalarını engellemez. Her nesil çay evi, insanlarla ve diğer evcil hayvanlarla kolayca geçinir. Peki köpekle iyi geçinir. Kişinin dikkatini takdir edin ve sahiplerine çok sadık.

Dünyadaki Guinness Rekorlar Kitabı'na girmeye değer birçok büyük kedi ve kayıt sahibi.

Aralarında dünyanın en büyük yerli kedi Maine Coon. Yetişkinliğe erişene kadar (Maine Coons beş yaşında), Burnun ucundan kuyruğuna kadar evcil hayvanın adı olan Stewie, 1 metre 23 cm ve 19 mm'ye yükselmiştir. Bu kayıt yapıldı Guinness kitabında Komşular ve tanıdık ev sahipleri sık sık evcil hayvanın büyüklüğüne dikkat etmeye başladı. Ve hala Stewie, evcil kediler arasında dünyanın en uzun kuyruğunun sahibidir. Uzunluğu 415 mm'dir, kedilerde bu işlemin ortalama uzunluğu yaklaşık 300 mm'dir.

Rusya'da, toplam uzunluğu 1 m 20 cm olan en uzun kedilerden biri de kayıtlıdır Pinochet adındaki Maine Coon kedisi Novosibirsk'te yaşar ve resmi olmayan kayıt sahibidir. Gezegendeki en gürültülü kedilerden biri Adams ailesine ait olan İngiliz Smokey'dir.

Yerli Murok arasında yer alan en uzun bıyık, bir kedi Missy cinsi Maine Coon'a sahiptir. Bu güzel kedi Finlandiya'da yaşıyor ve çevresindeki vibrissaları 190 mm uzunluğunda etkiliyor (ortalama olarak kedilerin bıyığı uzunluğu 70 mm'dir). Amerika eyaletlerinden birinde yaşayan Savannah Island Trable Cat, son zamanlarda yerli kedilerin en uzun temsilcisi olarak kabul edildi. Kalçalardaki yüksekliği 483 mm'ye ulaştı.

Uzun süredir yaşayan kedilerden bugün, İngiltere'de yaşayan Rabble isimli Maine Coon kedisi bilinmektedir. 1988 yılında doğdu ve doğrulanmamış bilgilere göre, bugün devam ediyor.

Çoğu zaman, gelecek sahipleri, bir evcil hayvan seçerek, sevimli yavru kedilerin baştan çıkarmasının sonuçları hakkında düşünmezler. Ancak, büyük bir kedi seçerken, yaptıklarınızdan tövbe etmemek ve yeni sahipler veya evcil hayvanınızın ikamet ettiği yerlere bakmamak için bazı önemli faktörleri dikkate almak gerekir. Bu nedenle, yavru kediyi eve götürmeye karar vermeden önce, seçilen cinsin özelliklerini ve bakımın koşullarını öğrenin. Uzmanlara danışın, yetişkin hayvanların davranışlarına bakın ve ancak o zaman bir karar verin.

Sık sık evde bulunmayan yoğun bir kişiyseniz, chartreuse veya İngiliz kedi gibi özel dikkat gerektirmeyen sakin kediler size uyacaktır. Çocuklu aileler için, özellikle evde küçük çocuklar varsa, hasta karakterli eğlenceli kediler seçmelisiniz. Bu durumda, Sibirya kedisine veya Ragdoll'a dikkat etmelisiniz.

Açık hava kafesi inşa etme olasılığı olan özel bir evde şamandıra, bobtail veya Türk hamamı alabilirsiniz. Çok aktifler ve oyunlar için çok fazla boş alan gerektiriyorlar.

Kedinin seçildiği amaç çok önemlidir:

• evcil hayvan olarak;
• üreme için;
• sergilere katılmak.

İlk durumda, istediğiniz herhangi bir kedi uygun olacaktır, oysa sergilere katılmak için kedinin cins standartlarına uyup uymadığına dikkat etmek önemlidir. Ne de olsa, en önemsiz kusur bile tanıma olasılığını azaltır. Üreme için üreme önemli sağlık ve dış işaretler üzerindeki üreme ile uyumluluktur.

Soy kedileri bir metrik, soy ağacı ve veteriner pasaportuna sahip olmalıdır. Resmen belirli cins kedileri yetiştiren bütün yetiştiricilerin her yavru kedi için bir ölçüsü vardır. Soylar herkes tarafından resmileştirilmez, ancak yeni sahibi, sergilerde yer almayı veya hayvanıyla birlikte bir üreme yapmayı planlıyorsa, daha sonra tanıma konusunda herhangi bir sorun yaşanmayacak şekilde yavru kedi soyuna sahip olmak zorundadır.

Hayvan sağlığını izlemek ve aşıları işaretlemek için veteriner pasaportu gereklidir. Bir hayvanı taşırken, özellikle de uçakla uçmak zorunda kalırsanız, bir vetpasport'a sahip olmak gerekir. Bir kediyi bu belge olmadan sınırdan geçirmek de imkansızdır. Fakat her durumda, Bir yavru kedi seçmeden önce, kendinizi dinlemelisiniz: evinize ve yaşamınıza, en sadık arkadaşınız ve sadık hayranınız haline gelebilecek, bağımsız ve kendinden emin bir yaratığa izin vermeye hazır mısınız?

Büyük boy evcil kediler, iddiasızlıkları nedeniyle gittikçe daha fazla hayran kazanıyor.

Bu cinslerin kedilerini korumada en zor şey, küçük, büyük boyutlu küçük bir avcının yaşayacağı bir konutun alanı olabilir. Büyük kedilerin çoğu, büyük avlanma alanları gerektiren vahşi hayvanların genlerini taşır. Aktif, çevik, eğlenceli, büyük kediler, fazla enerjiyi atıp avlanma içgüdülerini tatmin edebilecekleri temiz havada sık sık yürüyüşe çıkmayı gerektirir.

Bu tür temsilciler için purr diyet olmalıdeğerli ve dengeliBöylece cins standartları tarafından belirlenen büyük bir ağırlık obez olmaz. Kedileri beslemek en iyisidir Farklı çeşitler, deniz ürünleri, yumurtalar, tahıllar, sebzeler ve süt ürünlerinden oluşan etleri içeren doğal yiyeceklerin de vitamin eklemesi gerekir. Ancak, bazen konserve tamamlayan, yüksek kaliteli kuru gıda kullanabilirsiniz. Yem, kedi cinsine ve kürk uzunluğuna odaklanarak seçilmelidir.Kalın astarlı kediler için gereklidir midede yün topaklarının oluşumunu önleyen ilaçlar.

Hayvanların bakımı katın taranmasıdır. Kedi bir apartmanda yaşıyorsa, bazen pençelerle yıkanıp kesilebilir. Ancak çoğu zaman bu kediler kendilerini bağımsız olarak önemser, özellikle temiz kuşlarda yaşarlar.

Aşağıdaki videoyu izleyerek kediyi nasıl mutlu edeceğinizi öğrenebilirsiniz.