Fareler kaç yıl yaşadı ve neye bağlı?

Dekoratif kemirgenler evcil hayvan olarak çok popülerdir. Bakımları oldukça kolaydır. Çocuklar bile evcil farelere bakabilirler. Ek olarak, kemirgenler oldukça gelişmiş bir zekaya sahiptir. Bu nedenle, onları izlemek çok ilginç. Ancak diğer pek çok evcil hayvanla karşılaştırıldığında, elde tutulan kemirgenler ne yazık ki çok uzun ömürlü değildir. Makalede, kaç farenin yaşadığı ve bu hayvanların ömrünün nasıl uzatılacağı tartışılacaktır.

Kemirgenlerin doğal ortamdaki serbest ömrü, sürekli fiziksel aktivite ile ilişkilidir. Vahşi doğada yaşayan sıçanlarda ve farelerde, avcılar arasında birçok düşman vardır. Yılanlar, kirpi ve birçok kuş da onları avlar. Bu nedenle, kemirgenlerin neredeyse sürekli uyanık olmaları gerekir. Her türlü tehlikeden saklanmak için çok hızlı hareket etmek zorundalar.

Sıçanlar ve fareler, soğuk havalarda vücut sıcaklığını korumalarını sağlayan çok hızlı bir metabolizmaya sahiptir. Ancak bu özellik nedeniyle, sık sık atıştırmalıklara ihtiyaçları vardır. Çoğu zaman vahşi hayvanlar, kendileri ve yavruları için yiyecek arar ve elde eder. Ve eğer sıçanın gururunun yaşadığı topraklarda, yiyecekler sıkı iken, bireyler hızla tükenmeye ve ölmeye başlar. Bazı durumlarda açlıktan gelen kemirgenler kendi türlerine, yani farelere ve gençlerine saldırabilirler.

Sıçanlar çok sık ürer. Bir yavru, ondan fazla sıçan içerebilir. Ancak her zaman aile yetişkinlik için yaşar. Fare yavruları, vahşi doğada çok savunmasız ve savunmasızdır. Anne-sıçan, yiyecek arama nedeniyle genellikle yuvadan ayrılmak zorunda kalır. Bu da onun damızlığını kalıcı olarak korumasını imkansız hale getirir. Genç sıçanlar ısıya ve uzun süreli soğutmaya tolerans göstermez. Elektrik kesintileri de onları hızla zayıflatır ve olgunlaşmamış bireylerin ölümüne yol açar.

Ortalama olarak, vahşi fareler yaklaşık bir yıl yaşayabilir. Bir buçuk yaşına kadar yaşayan bireyler, uzun ömürlü rekor sahipleri olarak kabul edilebilir.

Süs fareleri vahşi akrabalarından biraz daha uzun yaşar. Manuel bir kemirgenin ömrü ortalama 2 ila 2,5-3 yıl arasında değişmektedir. Dahası, çoğu erkek, aynı bakımı alsalar bile, kadınlardan biraz daha uzun yaşar.

Nadir durumlarda, bir evde tutulan fareler iyi koşullar nedeniyle 4 yıla kadar yaşar. Bunlar sadece kuralın istisnası sayılan yalıtılmış davalardır.

Guinness Rekorlar Kitabı'nda, yerli bir kemirgenin yaşam ömrünün beklendiği bir durumda kaydedildi. Yedi yaşındaydı, bu hayvanlar için oldukça atipiktir.

İki yaşındayken, evde, kemirgen, aslında, zaten yaşlılık geliyor. Bu onun yaşamına ve sağlığına yansır. Üç yıl içinde, hayvanın vücudu zaten sırayla yıpranır, bu süre aldatmaca olarak kabul edilebilir.

Herhangi bir tıbbi ilacı test etmek veya hastalıkları incelemek için laboratuvarlarda kullanılmak üzere pek çok sıçan türü yetiştirildi. Böyle bir türetme, bireyler geçtiğinde, belirli bilimsel amaçlar için gerekli olan bir veya başka bir genin yavrularda baskın olacağını göstermektedir.

Bu nedenle, birçok sıçan başlangıçta herhangi bir hastalık veya patolojiye yatkınlık taşır. Bu onkoloji, obezite, diyabet vb. Eğilimi olabilir.

Ne yazık ki, Özel mağazalarda satılan kemirgenler bile genetik seviyede her zaman tamamen sağlıklı değildir.

Aile ağrıları da zayıf kalıtım sağlar. Bu durumda yavrular çok zayıf doğar, birçok kişi ilk birkaç günde ölür. Yakından ilgili melezleşmeden doğan yavrular, diğer bireylerden daha az yozlaşma ve yaşama eğilimindedir.

Üreme için, dış veriler bir temel olarak alınır: kaplamanın rengi ve uzunluğu, bireylerin büyüklüğü, kuyruğun varlığı, kulakların şekli, gözlerin rengi, vs.

Evcil kemirgen ırkları arasındaki bağıl uzun karaciğerler mavi fareler ve dumbo'dur. Uygun bakım ile hayvanlar kolayca 2,5-3 yıla kadar yaşar. Bunların arasında sık sık uzun karaciğerleri vardır. Husky kemirgenleri renklerini popüler köpek cinslerini taklit eder. Genellikle bej veya gri lekeli beyazdırlar. Ayrıca uzun ömürlü olabilirler. Bireylerin çoğu 3-3.5 yaşlarında yaşamaktadır.

Albino beyaz sıçanlarda en küçük yaşam beklentisi. amanne de zayıf bağışıklık. Ve genetik onları kansere eğilimle ödüllendirdi. Hayvanlar nadiren bir buçuk yıl yaşarlar.

Egzotik sfenks sıçanlarında saç yoktur. Bu nedenle, özel gözaltı koşulları gerektirir. En küçük hipotermi veya taslak, evcil hayvanın sağlığına zarar verebilir ve ölüme neden olabilir. Bir albino'nun ortalama ömrü bir buçuk ila iki yıl arasında değişiyor.

Standart ve Rex ırkları orta yaştadır. Yaşamlarının ortalama süresi yaklaşık iki yıldır.

Çok hızlı bir metabolizma nedeniyle, kemirgenler gıda yokluğunda hızla tükenir. Kesinlikle sağlıklı bir birey kıtlıktan sadece iki gün sonra ölebilir. Ev fareleri soğuk algınlığı gibi olumsuz doğal faktörlerden etkilenmez. Ancak sindirim sistemi ve metabolik süreçleri, gün boyunca düzenli yiyecek alımı için tasarlanmıştır.

Keskin, güçlü dişler, sıçan için neredeyse ana ve önemli bir araçtır. Onların yardımı ile eziyor ve yiyecekleri kemiriyor. % 80-90 oranında kemirgenlerin beslenmesi çok katı gıdalardan ve yemlerden oluşur. Dişlerini kaybettikten sonra, hayvan da ihtiyacı olan yemeği tamamen yeme fırsatını kaybeder.

Sıçanlar periyodik egzersiz ve aktif olma yeteneğine ihtiyaç duyarlar. Çok küçük bir evde veya kafeste, kemirgen ihtiyaç duyduğu kadar hareket edemez. Sonuç, kas sisteminin ve şişmanlığın kademeli bir atrofisi olacaktır.

Ev faresi olan kafes veya ev, normal sıcaklığa sahip bir odada bulunmalıdır.

Her bir cinsin genetiği ve özellikleri ile tartışamazsınız. Ancak evcil kemirgenlerin sahipleri, evcil hayvanlarının ömrünü en azından biraz uzatabilir. Kim bilir Belki de, bakımınız sayesinde, el kemirgen, akrabaları arasındaki yaşam beklentisinde başka bir kayıt sahibi haline gelecektir.

Dairede ev kemirgeninin görünümü, evinin aranjmanıyla başlar.

Bir kafes ya da bir karton ev olup olmadığına bakılmaksızın, ana şey hayvanın hareket için yeterli boş alana sahip olmasıdır. Kadınlar için, birkaç seviyede hamak veya raf bulunan uzun hücreler en uygunudur.

Evde, farenin saklanıp güvende hissedebileceği bir alan seçmeniz gerekir. Bu küçük bir tünel, giriş deliği olan bir kutu veya bezle kaplı bir köşe olabilir. Doğası gereği fareler oldukça utangaçtır. Bu nedenle, düzenli aralıklarla sessiz ve kapalı bir yerde emekli olmaları gerekir. Zaman geçtikçe, uyku hayvanının en sık tenha köşesini seçtiğini fark edebileceksiniz.

Sıçanın korkmamasına ve rahatsız edilmemesine dikkat edin. Dairede hücrenin uygun yerini düşünün. Bir evcil hayvanın evini yüksek seslerin sıkça duyulduğu bir odaya koymamanız gerekir. Televizyon izledikleri ya da müzik dinledikleri odaya kafes koymamak daha iyidir.

Aktif olmak için manuel bir sıçan gereklidir.

Kasları formda tutmaya yardımcı olur, obezite ve diğer sağlık sorunlarının iyi bir şekilde önlenmesidir. Bu nedenle, evde hayvanın ısınabileceği 1-2 cazibe merkezi donatmanız gerekir.

Ayrıca, günde en az 1 kez ve daha iyi ve daha sık, böyle bir fırsat varsa, ev faresinin dairenin etrafında koşmasına izin verilmesi gerekir. Sadece bu yürüyüşler sadece sizin gözetiminiz altında yapılmalıdır.

Doğal ortamlarında, sıçanlar tam sürüler halinde veya en azından çiftler halinde yaşarlar.

Bu nedenle, bir bireyin akrabalarından tamamen izole edilmiş olması, genel durumunu en iyi şekilde etkilemez. Diğer hayvanlar gibi, kemirgenlerin de kendi türleriyle iletişim kurmaları ve oynamaları gerekir. Bunu evcil hayvanınızdan mahrum etmeyin. Ona 1-2 arkadaş ver.

Böylece, evcil hayvanınızın korkmaması ve geliştirdiğiniz zaman stres yaşamaması, onunla daha sık etkileşim kurması gerekir.

Sıçanlar oldukça sosyal hayvanlardır, bu nedenle temas, bir erkekle birlikte yaşadıkları yan yana yaşamak için önemlidir.

El fareleri sahibinin omzuna oturmayı sever. Ayrıca şefkat ve konuşmayı da severler. Bu hayvanların komutlarda bile eğitildiği ve bir kişinin geleneksel bir işareti üzerinde çeşitli hileler yapabileceği durumlar vardır.

Yerli olanlar da dahil olmak üzere, farelerin tamamen omnivere olduğu ve herhangi bir şeyle beslenebileceği kanısındayız.

Ama öyle değil. Evcil hayvanınızın mümkün olduğunca uzun süre yaşamasını ve hasta olmamanızı istiyorsanız, bu hayvanların beslenmesine de dikkat edilmelidir.

Sıçanlar diyet en az% 80 tahıllardan oluşmalıdır. Bu, onlar için iz elementlerin ana kaynağıdır. Ek olarak, kemirgenler sert tanelerini dişlerine taşlayarak hızlı ve hızlı bir şekilde büyümelerini sağlar. Aynı amaç için, bir ağaç sapı kafesin çubuklarına takılmalıdır. Zevkli hayvanlar, dişlerini düzenli tutması için onu kemirir.

Ayrıca manuel kemirgen menüsünde, her gün çiğ sebzeler, meyveler ve otlar eklemelisiniz. “Masanın dışına” dedikleri gibi, ev farelerini beslemeyin. Pek çok insan, insan diyetinden peynir, makarna, haşlanmış patates ve diğer yemekler yedikleri için çok mutlular. Ancak sıçanlar için bu tür ürünler nötrdür, yani onlar için gerekli olan maddeleri ve mikro elementleri içermezler. Diyetteki fazlalıkları, kemirgenin sindirim sisteminin çalışmasını bozabilir.

Farelere haşlanmış yağsız et verilebilir. Fındık yemeye izin verilir, ancak nadiren ve az miktarda.

Doğada, sıçanlar çok temiz.Ancak kemirgenlerin evde bakımları, yaşam alanlarının kısıtlandığını ima ettiğinden, konutlarının hijyenini sağlama sorumluluğu çoğunlukla mal sahibine aittir.

Geç temizleme, hücrede bulunan yiyecek artıkları patojenlerin aktif gelişimini tetikler. Başka bir deyişle, bir el kemirgeninin konutunun kötü sağlık durumu, bir hayvanın hastalık geçirme ihtimalini büyük ölçüde arttırmaktadır.

İğne yapraklı talaştan tuvalet dolgusu kullanılması önerilmez. Kemirgenler için pek kullanışlı olmayan çok miktarda uçucu yağ içerirler. Dolgu zamanı kirlendikçe değiştirilmelidir.

Periyodik olarak, kafes temizlik ve dezenfekte edici maddeler kullanılarak yıkanmalıdır.

Hayvanın kendisi için periyodik banyo gereklidir. Kafesin boyutları izin veriyorsa, farenin evine bir tür hamam yerleştirebilirsiniz. Su ile doldurularak küçük bir plastik kaptan yapılabilir. Hayvan banyoda yıkanıp temizlenecek ve onu izlerken çok zevk alacaksınız.

Ayda bir kez, ev faresi ile yıkanmalıdır kemirgenler için özel şampuan. Veteriner eczanelerinde ve evcil hayvan dükkanlarında bulunabilir. İnsan şampuanı kullanın ve banyo fareleri için sabun kontrendikedir. Hayvanı yıkadıktan sonra biraz kurumaya, peçete veya havlu ile lekelemeye ihtiyaç duyar. Kürkün kurutulması sırasında, evcil hayvanın aşırı soğutulması ortadan kaldırılmalı ve cereyanlardan korunmalıdır.

Kemirgenlere tıbbi bakım sağlamada uzmanlaşmış veteriner hekimlere denir ratologi.

Şimdiye kadar böyle bir uzman her veteriner kliniğinde bulunamıyor. Her durumda, sıradan bir veteriner muayene edebilir ve evdeki kemirgeninizin sağlık durumu hakkında size tavsiyede bulunabilir.

Bu nedenle, farenizin sağlığında herhangi bir bozulma belirtisi bulursanız veya belirli bir hastalığın bariz belirtileri varsa, tıbbi yardım alın. Kemirgenler oldukça dayanıklıdır ve çoğu durumda, hastalığın şiddetli olmayan formları, diğer hayvanlar gibi başarılı bir şekilde tedavi edilebilir.

Yerli farelerin içeriğinin artıları ve eksileri hakkında aşağıdaki videoya bakın.